به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه 181 قرآن گریم آمده است:  «وَ ما لَهُمْ أَلاَّ یُعَذِّبَهُمُ اللَّهُ وَ هُمْ یَصُدُّونَ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرامِ وَ ما کانُوا أَوْلِیاءَهُ إِنْ أَوْلِیاؤُهُ إِلاَّ الْمُتَّقُونَ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ» «و چرا خداوند آنها را عذاب نکند؟ با اینکه آنان (مردم را) از مسجدالحرام باز می‌‏دارند، در حالی که سرپرست آنجا نیستند. جز افراد پرهیزگار دیگران حق تولیت و سرپرستی آن را ندارند، ولی بیشترشان نمی‌‏دانند»

نکته‌های سورۀ انفال - آیۀ ۳۴:
در آیۀ قبل، خداوند به خاطر وجود پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله در میان مردم و همچنین برگشت و توبه و استغفارشان، عذابی همچون عذاب آسمانی قوم عاد و ثمود را از آنان برداشت، امّا در این آیه سخن از عذاب آنان است، که می‏توان گفت: آنها استحقاق عذاب را دارند، هر چند خداوند به خاطر وجود پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله عذابشان نمی‌‏کند. البتّه ممکن است مراد از عذاب در این آیه، بلاها و سختی‌‏های جنگ و اسارت باشد.

حضرت علی علیه‌السّلام می‌‏فرماید: «الله الله فی بیت ربکم لا تخلوه ما بقیتم فانه ان ترک لم تناظروا» (نهج‌البلاغه، نامه ۴۷)، از خدا پروا کنید، از خدا پروا کنید، دربارۀ خانه خدایتان که اگر آن را رها کنید و تعطیل شود، عذاب الهی، بی‌درنگ شما را فراخواهد گرفت.

پیام‌های سورۀ انفال- آیۀ ۳۴:
۱. آنان که مانع ورود مؤمنان به مسجدالحرام می‌‏شوند، افراد بی‏‌تقوا هستند و باید منتظر عذاب الهی باشند. «وَ ما لَهُمْ أَلَّا یُعَذِّبَهُمُ...»

۲.کفّار، خود را به ناحق متولّی مسجدالحرام می‌‏پنداشتند. «وَ ما کانُوا أَوْلِیاءَهُ»

۳. تولیتِ خانه‌‏ای که به دست ابراهیم خلیل علیه‌السّلام و بر اساس تقوا ساخته شده، نباید به دست افراد بی‌‏تقوا باشد. «إِنْ أَوْلِیاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ»

۴. تعیین سرپرست برای رسیدگی به امور مسجدالحرام ضروری است. «إِنْ أَوْلِیاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ» (از اینکه آیه شرایط متولّی را بیان می‏‌کند نه اصل آن را، پس تعیین تولیت لازم است)

 
تفسیر صفحۀ ۱۸۱ قرآن کریم - سورۀ انفال- آیۀ ۳۵ - تفسیر نور:
 
«وَ ما کانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلاَّ مُکاءً وَ تَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ» «(دعا و) نمازشان نزد بیت‌اللَّه (کعبه)، جز سوت کشیدن و کف زدن نبود؛ پس به خاطر آنکه کفر می‌‏ورزیدید، عذاب (الهی را) بچشید.»

نکته‌های سورۀ انفال - آیۀ ۳۵:
«مُکاءً»، به معنای سوت کشیدن

«تَصْدِیَةً»، به معنای کف زدن است.

سوت کشیدن آنان شاید به خاطر اعلام حضورشان نسبت به بت‏‌هایی بوده که در کعبه قرار داشته است.

مفسّران از مصادیق روشن عذاب در جملۀ «فَذُوقُوا الْعَذابَ» را شکست مشرکین در جنگ بدر می‌‌دانند. (تفاسیر مجمع البیان، المیزان و فی ظلال القرآن)

پیام‌های سورۀ انفال- آیۀ ۳۵:
۱. بی‌احترامی و انجام امور لغو و بیهوده، همچون کف زدن و سوت کشیدن در مکان مقدّس، نشان‏‌دهندۀ لیاقت نداشتن برای تولیت آن مکان است. «إِنْ أَوْلِیاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ» «وَ ما کانَ صَلاتُهُمْ عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکاءً وَ تَصْدِیَةً»

۲. در طول تاریخ، مراسم مذهبی دستخوش تحریف و یا آمیخته به اموری لغو شده است. «صَلاتُهُمْ» «مُکاءً وَ تَصْدِیَةً»

۳. گاهی مقدّس‌‏ترین مراکز، صحنۀ بالاترین خرافات می‌‏شود. «عِنْدَ الْبَیْتِ إِلَّا مُکاءً وَ تَصْدِیَةً»

۴. کفر و بی‌‏احترامی به مقدّسات، عذاب الهی را به دنبال دارد. «مُکاءً وَ تَصْدِیَةً فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ»

۵. لجاجت و استمرار در کفر و انحراف، عامل نزول عذاب است. «فَذُوقُوا الْعَذابَ بِما کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ»