سید مصطفی موسوی‌نژاد در گفتگو با خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، با مرور عملکرد رضاشاه، تجربه برجام، و مواضع جریان‌های سیاسی در برابر فشارهای خارجی، بر لزوم عبرت‌گیری از گذشته تأکید کرد و گفت: در تاریخ معاصر ایران، لحظاتی بوده که حتی شخص اول مملکت نیز از پذیرش حقیقت تلخ طفره رفته است. یکی از این لحظات، زمانی است که رضاشاه از فرماندهان ارتش پرسید: «در صورت حمله متفقین، چقدر می‌توانیم مقاومت کنیم؟» پاسخ فرماندهان، تنها «دو ساعت» بود پاسخی که نه تنها رضاشاه را عصبانی کرد، بلکه سال‌ها بعد، در واقعیت نیز صحت خود را نشان داد.

موسوی‌نژاد ادامه داد: رضاشاه نتوانست این حقیقت را بپذیرد و با عصبانیت با آن مواجه شد اما در عمل دیدیم که حتی همان دو ساعت مقاومت هم شکل نگرفت. این اتفاق ریشه در جای دیگری داشت؛ زمانی که مقام سلطنت و ساختار قدرت، نه بر پایه اراده ملی، بلکه با حمایت و تایید بیگانگان شکل گرفته باشد، نتیجه‌ای جز این نمی‌توان انتظار داشت.

او معتقد است وابستگی سیاسی رضاشاه به قدرت‌های خارجی، نه‌تنها در ساختار ارتش، بلکه در تصمیمات کلان اقتصادی نیز مشهود بوده است. یکی از مصادیق بارز آن، پروژه راه‌آهن سراسری است که از نگاه موسوی‌نژاد، بیش از آنکه خدمت به کشور باشد، ابزاری برای بهره‌برداری استعماری انگلیسی‌ها بوده است.

این استاد دانشگاه افزود: پول کلانی که برای ساخت راه‌آهن هزینه شد، می‌توانست در بخش‌هایی سرمایه‌گذاری شود که مستقیماً وابستگی کشور را کاهش دهد. مثلاً در حوزه قند و شکر، اگر همان سرمایه صرف ایجاد زنجیره‌ی کامل تولید در داخل می‌شد، با صرفه‌جویی به‌دست آمده از واردات، خود به‌ خود می‌شد در مدت کوتاهی راه‌آهن را هم ساخت؛ اما این تصمیم‌ها بیشتر در خدمت حفظ قدرت فردی رضاشاه، نه منافع ملی بود.

موسوی‌نژاد به نقل از اسناد تاریخی ادامه داد که حتی محمدرضا شاه و دکتر محمد مصدق بعدها اذعان کرده‌اند که رضاشاه در پروژه راه‌آهن به ایران خیانت کرده است.

نقدهای موسوی‌نژاد فقط به گذشته محدود نمی‌شود و با نگاهی تند به تحولات سیاسی و مواضع برخی جریان‌ها در دهه‌های اخیر و به‌ویژه جنگ دوازده‌روزه اخیر در منطقه، معتقد است:متأسفانه امروز هم شاهد ادامه همان رویکرد هستیم در جنگ دوازده‌روزه، برخی از گروه‌های موسوم به سلطنت‌طلب، به طور علنی از رژیم صهیونیستی حمایت کردند؛ در حالی که به آنها هشدار داده شده بود که حتی در صورت انتقال قدرت، کشوری تجزیه‌شده تحویل خواهند گرفت و با این حال، مخالفتی با این سناریو نداشتند.

او با اشاره به سابقه تاریخی ماجرای بحرین، رفتار امروز این جریان‌ها را دور از انتظار نمی‌داند و افزود: در گذشته وقتی بحرین -که نقطه‌ای فوق‌العاده استراتژیک برای ایران بود- از کشور جدا شد، برخی گفتند که این عروس ما بود، خواستیم بدهیم به کسی که دوستش داشتیم! بنابراین عجیب نیست اگر امروز هم برای بقای قدرت، حاضر به معامله‌ای مشابه باشند.

موسوی‌نژاد بخش نگران‌کننده‌تر را مواضع برخی نیروهای سیاسی داخلی دانست و به بیانیه اخیر برخی گروه‌های اصلاح‌طلب که خواستار تعطیلی غنی‌سازی و بازگشت به میز مذاکره بدون پیش‌شرط شده‌اند، اشاره کرد و گفت:این مواضع یا ناشی از حافظه تاریخی بسیار ضعیف است -که بعید می‌دانم چنین باشد- یا متأسفانه بیانگر هم‌سویی با اهداف رژیم صهیونیستی است. مگر نه اینکه در برجام، ما غنی‌سازی را به سه درصد کاهش دادیم؟ پس چرا تمام تحریم‌ها دوباره بازگشت؟

موسوی نژاد یادآوری کرد که حتی در دولت اصلاحات و توافق سعدآباد نیز غنی‌سازی به‌طور کامل تعلیق شده بود و در همان دوره، دکتر حسن روحانی که رئیس شورای عالی امنیت ملی بود، در نامه‌ای رسمی اذعان کرد که ایران تعلیق کامل را پذیرفته و همه مراکز هسته‌ای پلمب شدند. اما طرف غربی نه‌تنها تعهداتش را اجرا نکرد، بلکه فشارها و تحریم‌ها بیشتر شد.

وی تصریح کرد: در مجموع یک‌بار اشتباه، ممکن است خطای محاسبه باشد. دو بار هم شاید. اما وقتی بار سوم همان مسیر غلط تکرار می‌شود، دیگر اسمش اشتباه نیست، خیانت است.

انتهای خبر /