به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، حجت‌الاسلام جواد غلامی در یادداشتی نوشت: این روزها که به اربعین حسینی نزدیک می‌شویم، عطر دل‌انگیز کربلا در هوا می‌پیچد و دل‌ها را به سوی وادی عشق و ایمان می‌کشاند.

میلیون‌ها نفر از اقصی نقاط عالم، پای در راهی مقدس می‌گذارند تا نه فقط راه کربلا را طی کنند، بلکه مسیر درون خود را نیز به سمت نور و حقیقت تغییر دهند. 

این راهپیمایی بزرگ، نه تنها حرکتی اجتماعی و مذهبی است، بلکه نشانه‌ای است از یک نهضت بزرگ درونی که می‌توان آن را «نهضت توابین» امروز نامید؛ نهضتی که از زخم‌های عاشورا زاده شده و هنوز شعله‌های آن در دل مؤمنان می‌سوزد.

نهضت توابین، یادآور بازگشت به مسیر حق و جهاد با نفس و دشمن درونی است. در تاریخ، پس از واقعه کربلا، گروهی از مؤمنان و شیعیان به پا خواستند تا انتقام خون‌های ریخته شده را بگیرند و حرکتی تازه آغاز کنند که نام آن را «توابین» نهادند.

 امروز هم ما به همان روحیه نیاز داریم؛ روحیه‌ای که ما را از رکود و سستی بیرون بیاورد و به جنگ با امویان و ابن‌زیادهای درون‌مان برساند؛ امویانی که نماد ظلم و جورند و ابن‌زیادهایی که نمایندگان ستم در دل و رفتار ما هستند.

اربعین، زمانی است برای احیای این نهضت در درون خودمان. هر قدمی که به سوی کربلا برمی‌داریم، باید قدمی باشد برای نابودی ظلم، کینه و خشونت در دل‌هایمان.

حرکتی که در آن به یاد آوریم که حسین (ع) تنها متعلق به تاریخ نیست، بلکه راه و مشی او، چراغ هدایت همیشه زمان است. کربلا، تنها جغرافیای یک واقعه نیست؛ بلکه تکلیفی است که هر روز بر دوش ما سنگینی می‌کند. عاشورا، نه یک روز تاریخی، که پیشانی همه روزها و مکتبی است برای همیشه.

اگر امروز در دل ما یزیدیان قدرت گرفته‌اند، اگر رفتار و نیت ما به سمت ظلم و خودخواهی گرایش دارد، اگر به جای محبت و ایثار، کینه و بغض را می‌پرورانیم، بهتر است به خواب برویم و اجازه دهیم خوی‌های باطل بر زندگی‌مان سیطره پیدا کنند.

 اما اگر می‌خواهیم پیرو واقعی امام حسین (ع) باشیم، باید هر روز و هر ساعت «هل من ناصر» آن بزرگوار را پاسخ دهیم؛ پاسخی که در رفتار، عمل و ایمان ما متجلی می‌شود.

اربعین، با همه عظمت و شکوهش، فرصتی است برای تبیین روح و حقیقت حسینی در زندگی ما. مناسک و آیین‌ها، از عزاداری تا زیارت، تنها نماد نیستند؛ بلکه روح معارفی و جهادی درونی را به ما می‌آموزند. پیام اربعین این است که حسین (ع) پیروز است، حتی اگر اسب‌های دشمن برای تاختن بر پیکر زخمی‌اش مهیا باشند؛ چرا که پیروزی حقیقی در ماندگاری و استمرار آرمان‌های اوست.

این پیروزی، زمانی محقق می‌شود که ما خود را در مسیر حسینی شدن قرار دهیم؛ مسیری که ممکن است به کربلای تاریخی نرسد، اما در همین مسیر درونی و رفتارمان جاری و ساری باشد. اگر توانستیم درون خود را از شرک‌ها، ستم‌ها و خوی‌های بد پاک کنیم، یعنی به کربلا رسیده‌ایم و عاشورا را درک کرده‌ایم.

پس بیایید امسال، نه فقط در بیرون بلکه در درون خود نیز نهضت توابین را برپا کنیم؛ نهضتی که ما را برای دفاع از حق، عدالت و محبت آماده کند. این همان راهی است که اربعین به ما نشان می‌دهد؛ راهی که هر قدمش پیام و تعهدی بزرگ دارد، تا حسین (ع) را تنها نگذاریم و تاریخ را به سوی نور و عدالت هدایت کنیم.