به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی«خاورستان»، در سرزمینی که خورشید، روزها بر پهنه داغ کویر می‌تابد و شب‌ها، ستاره‌ها دل آسمان را پر می‌کنند، دل‌هایی هستند که سال‌هاست به نور حرم چشم دوخته‌اند. دل‌هایی که فاصله را با عشق طی می‌کنند و هر روز با سلامی بی‌پاسخ به سوی مشهدالرضا(ع) پر می‌کشند. اما این روزها، فاصله معنا ندارد؛ این روزها خورشید از مشهد طلوع می‌کند و تا نهبندان امتداد می‌یابد.

کاروان «زیر سایه خورشید» وقتی به جشن مردم شهرستان نهبندان در دهه کرامت رسید، شهر کویری رنگی دیگر گرفت. عطر حرم، همراه با پرچم سبز گنبد طلایی، بر دوش خادمان حرم رضوی تا این گوشه دورافتاده از خاک خراسان آمد تا دل‌ها را مهمان آستان هشتمین خورشید کند؛ و نهبندان، برای لحظاتی، مشهد شد؛ مشهد دل‌ها...

بوستانی که با پرچم سبز شکوفا شد

شب، آرام و باوقار در بوستان بسیج نهبندان فرود آمده بود، اما دل‌ها، بی‌قرار بودند. جمعیتی مشتاق، از کودک تا کهنسال، در انتظار لحظه‌ای ایستاده بودند که بوی بارگاه رضوی در کوچه‌های شهرشان بپیچد. و آن لحظه از راه رسید؛ خادمان حرم امام رضا(ع)، با پرچم متبرک، وارد شدند و انگار حرم، تا آغوش کویر پایین آمده بود.

صدای طنین صلوات خاصه امام رضا(ع) در میان همهمه‌ها پیچید و دل‌ها را به خلسه‌ای روحانی برد. پرچم آرام آرام از میان جمعیت عبور می‌کرد. دست‌هایی به سوی آن دراز شده بود، چشمانی اشک‌بار، و زمزمه‌هایی لبریز از شوق و تمنای زیارت. مردمانی که شاید سال‌هاست توفیق حضور در صحن و سرای امام رضا(ع) را نیافته‌اند، حالا حرم را در آغوش گرفته بودند.

مداحان اهل بیت(ع) با واژه‌هایی آمیخته به اشک و نور، آتش دلدادگی را شعله‌ورتر کردند. وصف ضامن آهو، در دل شب نهبندان، چیزی از حرم کم نداشت. هوا آکنده از شمیم عشق و توسل بود، و زمین، گویی به سجده نشسته بود.

آستان مقدس امامزادگان، بوسه‌گاه دلتنگی‌ها

کاروان زیر سایه خورشید سپس راهی امامزادگان سیدعلی(ع) و سیدالحسین(ع) نهبندان شد. آستانی ساده و بی‌ریا، اما لبریز از نور ایمان مردمانی که همواره دل‌باخته اهل بیت‌اند. با ورود پرچم سبز گنبد طلایی، آرامشی خاص بر فضا نشست. خادمان، با احترام و طمانینه، پرچم را گرداندند و مردمی که با اشک و آه منتظر بودند، بر آن بوسه زدند؛ بوسه‌ای از جنس عشق، بوسه‌ای از جنس دلتنگی...

صدای مداحی با سوز دل عاشقان درهم‌آمیخت. بانوان با چادرهای سفید، کودکان با لبخندهایی معصومانه، پیرمردانی با عصا و قدم‌های لرزان، همگی آمده بودند تا دمی کنار این پرچم سبز بایستند و حرف دلشان را در گوش امام زمزمه کنند. صدای «یا ضامن آهو» از گوشه‌گوشه آستانه بلند بود.

در این شب به‌یادماندنی، شمیم حرم، خاک نهبندان را متبرک کرد. از گوشه‌ای صدای صلوات خاصه می‌آمد، از سوی دیگر نغمه‌های توسل، و در میان آن همه، پرچم سبز رضوی چون دریایی از نور، بر دستان خادمان می‌درخشید.

زیر سایه خورشید، دل‌ها سبک شد

هجدهمین دوره جشن‌های زیر سایه خورشید، همزمان با دهه کرامت، به نهبندان رسید تا اثری ماندگار در قلب این خطه شرقی بر جای بگذارد. دو گروه از خادمان حرم مطهر رضوی، پیام‌آور عشق و ارادت، کوچه‌به‌کوچه و خانه‌به‌خانه عطر رضوی را پراکندند.

مردم، هنوز در خیال این شب مانده‌اند. شبی که کویر با عطر بهشت آشنا شد، شبی که بغض‌ها در آغوش پرچم امام رضا(ع) شکستند، و شبی که نهبندان، به حرم نزدیک‌تر شد؛ نه با قدم، که با دل...

انتهای گزارش/10