به گزارش خبرنگار پایگاه خبری تحلیلی«خاورستان»، این روزها عطر حضور کاروان «زیر سایه خورشید» نه‌ تنها در کوچه‌پس‌کوچه‌های خراسان جنوبی پیچیده، بلکه به دورترین نقاط کویری و عشایری نیز رسیده است. در دل دشت‌های نیمه‌خشک اما باصفای زیرکوه، پرچم سبز و متبرک بارگاه نورانی امام رضا(ع) چون نسیم روح‌بخش، دل‌ها را تازه کرد و اشک شوق را مهمان چشم‌های پرانتظار ساخت.

ایام دهه کرامت، برای مردم این خطه نه فقط یک مناسبت تقویمی، که فرصتی عاشقانه است برای دیدار با خادمان حرم رضوی؛ همانان که با پرچمی از جنس آستان خورشید می‌آیند و دل‌های بی‌قرار را به صحن و سرای حرم هشتمین امام گره می‌زنند.

در شهرستان زیرکوه، عشایر غیور، ساده‌دل و ولایت‌مدار، با دستان پینه‌بسته اما دل‌هایی روشن و لبریز از محبت اهل بیت(ع)، با شکوهی وصف‌ناشدنی به استقبال خادمان امام رضا(ع) آمدند. لحظاتی که پرچم متبرک به اهتزاز درآمد، سکوتی عاشقانه در فضا طنین انداخت و جمعیت با ذکر صلوات، اشک‌هایشان را بدرقه پرچم کردند. پیرمردی از دل ایل، در حالی‌که دست بر سینه داشت، زمزمه می‌کرد: «دلم حرم نرفته، ولی امروز انگار گوشه‌ای از حرم اینجاست...»

خادمان رضوی، علاوه بر دیدار با عشایر و خانواده‌هایشان، با حضور در مدارس منطقه، زیارت خاصه امام رضا(ع) را قرائت کردند و با گلاب و هدایا، فضای معنوی خاصی در دل کودکان و نوجوانان ایجاد کردند. 

وقتی پرچم رضوی دست نوازش یتیمان شد

اما شاید یکی از پرشورترین و تأثیرگذارترین لحظات این حضور، دیدار خدام بارگاه رضوی با کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست زیرکوه بود. کودکانی که شاید در زندگی، دست نوازش دنیا کمتر بر سرشان کشیده شده، اما این بار، با دست‌های خدام حرم، مهری از جنس آسمان را تجربه کردند. پرچم سبز آستان مقدس، بوسه‌گاه لب‌هایی شد که روزی آرزوی زیارت را در خواب می‌دیدند.

در این مراسم، صلوات خاصه، مدیحه‌سرایی و بازگویی سیره زندگی امام رضا(ع) فضای مرکز نگهداری را به ضیافتی آسمانی بدل کرد. خدام، بسته‌های متبرک حرم را به دستان کوچک این فرزندان آسمان سپردند و برایشان دعای عاقبت‌به‌خیری کردند. در دل این لحظات، اشک و لبخند با هم آمیخته بود؛ غمی از کم‌داشتن و شعفی از داشتن چیزی که هیچ‌کس نمی‌تواند بگیرد؛ مهر اهل بیت(ع).

کاروان «زیر سایه خورشید»، به رسم هر ساله آمد، اما این بار بیش از همیشه، حضورش التیام‌بخش زخم‌هایی شد که شاید سال‌ها پنهان مانده بودند. آن‌جا که هیچ صدایی شنیده نمی‌شود، صدای صلوات، زمزمه‌ای شد برای دل‌هایی که جز در پناه اهل بیت(ع) مأمنی ندارند.

اگرچه کاروان بار سفر خواهد بست، اما عطر حضورش، بوی پرچم سبز و صدای ذکر «یا امام رضا(ع)» تا مدت‌ها در جان و دل مردمان زیرکوه باقی خواهد ماند. مردمانی که شاید فاصله‌شان با حرم زیاد باشد، اما دل‌هایشان همیشه کنار گنبد طلایی هشتمین امام می‌تپد.

انتهای گزارش/10