به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۱۲۸ قرآن کریم آمده است: «بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ ثُمَّتِ. بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ» «به نام خداوند بخشندۀ مهربان، ستایش مخصوص خداوند است که آسمان‌ها و زمین را آفرید و تاریکی‌ها و روشنی را قرار داد. امّا کافران (دیگران را) با پروردگارشان برابر و همتا می‌گیرند.»

نکات سورۀ انعام - آیۀ ۱:

در تمام قرآن، واژۀ «النُّورَ» مفرد و واژۀ «الظُّلُماتِ» به صورت جمع آوری شده است. اصولا حق، یکی و راه‌های باطل بسیار است. آری نور، نشان وحدت و ظلمات، نشانۀ پراکندگی است.

«یَعْدِلُونَ» از «عدل»، به معنای همتاست.

اوّلین آیه این سوره، به «آفرینش نظام هستی»، دوّمین آیه به «آفرینش انسان» و سوّمین آیه به نظارت بر «اعمال و رفتار انسان» اشاره دارد.

به فرموده حضرت علی علیه السّلام: این آیه، به سه گروه از منحرفان پاسخ داد:

الف: «مادّیون» که منکر آفرینش الهی و حدوث خلقتند. «خَلَقَ السَّماواتِ...»؛

ب: «دوگانه پرستان» که برای نور و ظلمت دو مبدأ قائلند. «جَعَلَ الظُّلُماتِ وَ النُّورَ» («اوِستا»ی فعلی، اهریمن را خدای ظلمات و اهورامزدا را خدای نور دانسته و میان آن دو تضاد قائل است. (تفسیر الکاشف)).

ج: «مشرکین» که برای خداوند، شریک و شبیه قائلند؛ «ثُمَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ» (تفسیر نورالثقلین). امام موسی‌بن‌جعفر علیهماالسّلام دربارۀ «بِرَبِّهِمْ یَعْدِلُونَ» فرمودند: یعنی کافران، ظلمات و نور و جور و عدل را یکسان می‌شمارند. (تفسیر عیّاشی بحار، ج ۹، ص ۳۵۵)

انتهای پیام/