به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحۀ ۶۳ قرآن کریم- سوره آل عمران- آیۀ ۱۰۱- تفسیر نور آمده است:«وَ کَیْفَ تَکْفُرُونَ وَ أَنْتُمْ تُتْلی عَلَیْکُمْ آیاتُ اللَّهِ وَ فِیکُمْ رَسُولُهُ وَ مَنْ یَعْتَصِمْ بِهُلَّهِ فَلَّهِ. صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ» «و چگونه شما کفر می‌ورزید، متوجه‌که آیات خدا بر شما تلاوت می‌شود و رسول او در میان شماست و هرکس به (دین و کتاب) خدا تمسّک جوید، پس حتماً به راه مستقیم هدایت می‌شود.»

پیام‌های سوره آل عمران- آیه ۱۰۱:

۱. زمینه های انحراف و کفر، یا فقدان راه است و یا فقدان راهنما؛ امّا با وجود کتاب و سنّت و قوانین و رهبر الهی دیگر انحراف چرا؟ «کَیْفَ تَکْفُرُونَ وَ...»

۲. وجود قانون به‌تنهایی برای جلوگیری از کفر و انحراف کفایت نمی‌کند، رهبر نیز لازم است. «وَ فِیکُمْ رَسُولُهُ...»

۳. تکیه و توکّل به خداوند و استمداد از او، رمز مصونیّت از تمام وسوسه‌ها و انحرافات است. «مَنْ یَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِیَ»

۴. راه اعتصام به خداوند، به روی هر کسی باز است. «وَ مَنْ یَعْتَصِمْ بِاللَّهِ...»

۵. رو کردن به هر کس و هر مقامی غیر از خداوند، انحراف است. «وَ مَنْ یَعْتَصِمْ بِاللَّهِ فَقَدْ هُدِیَ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ»

۶. آنچه مهمتر از حرکت است، پیدا کردن راه مستقیم و حرکت در آن است. «هُدِیَ إِلی صِراطٍ مُسْتَقِیمٍ»

۷. هدایت، نتیجۀ قطعی اعتصام به خداوند است. «فَقَدْ هُدِیَ»

۸. اعتصام به خداوند، یک حرکت جدّی توأم با انتخاب آگاهانه است که لازمه آن رهسپاری با اولیای خداست. (در زیارت جامعه کبیره، امام هادی علیه السّلام می‌فرماید: «مَن اعتصَمَ بکم فقد اعتَصَم بَلَّه» پناه بردن و توسّل به اولیای الهی، در حقیقت خود را در پناه و حمایت خدا قرار دادن است.»

انتهای خبر/