به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان»، در تفسیر صفحه ۴۹ قرآن کریم آمده است: «وَ إِنْ کُنْتُمْ عَلی‏ سَفَرٍ وَ لَمْ تَجِدُوا کاتِباً فَرِهانٌ مَقْبُوضَةٌ فَإِنْ أَمِنَ بَعْضُکُمْ بَعْضاً فَلْیُؤَدِّ الَّذِی اؤْتُمِنَ أَمانَتَهُ وَ لْیَتَّقِ اللَّهَ رَبَّهُ وَ لا تَکْتُمُوا الشَّهادَةَ وَ مَنْ یَکْتُمْها فَإِنَّهُ آثِمٌ قَلْبُهُ وَ اللَّهُ بِما تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ»   و اگر در سفر بودید و نویسنده‌‏ای نیافتید، وثیقه‌ای بگیرید و اگر به یکدیگر اطمینان داشتید (وثیقه لازم نیست.) پس کسی که امین شمرده شده، امانت (و بدهی خود را به موقع) بپردازد و از خدایی که پروردگار اوست پروا کند. و شهادت را کتمان نکنید و هر کس آن را کتمان کند، پس بی‌‏شک قلبش گناهکار است و خداوند به آنچه انجام می‌دهید داناست. 

نکته‌های سورۀ بقره - آیۀ ۲۸۳:
هر گاه برای تنظیم سند بدهی نویسنده‌‌ای نبود، می‌‏توان از بدهکار گرو و وثیقه گرفت، خواه در سفر باشیم یا نباشیم. 

بنابراین جملۀ «إِنْ کُنْتُمْ عَلی‏ سَفَرٍ» برای آن است که معمولًا در سفرها انسان با کمبودها برخورد می‌کند. 

نظیر جملۀ «إِذا حَضَرَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ حِینَ الْوَصِیَّةِ» یعنی هنگامی که مرگ به سراغ شما آمد وصیّت کنید. با اینکه می‌دانیم وصیّت مخصوص زمان مرگ نیست، لکن آخرین فرصت آن، زمان فرا رسیدن مرگ است.

پیام‌های سورۀ بقره - آیۀ ۲۸۳:
۱. شرط وثیقه، به دست گرفتن و در اختیار بودن است. «مَقْبُوضَةٌ» 

امام باقر علیه‌السّلام فرمود: «لا رهن إلّا مقبوضة» رهن، بدون قبض نمی‌شود. «تهذیب، ج ۷، ص ۱۷۶» 

۲. کار از محکم‌کاری عیب نمی‌کند، در برابر طلب، وثیقه بگیرید. «فَرِهانٌ مَقْبُوضَةٌ»

انتهای خبر/10