به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحۀ ۱۱۲ قرآن کریم آمده است: «قالُوا یا مُوسی‏ إِنَّا لَنْ نَدْخُلَها أَبَداً ما دامُوا فِیها فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّکَ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ» «(بنی اسرائیل) گفتند: ای موسی! تاوقتی‌که آنها (جبّاران ستمگر) در آن شهرند، ما هرگز وارد آن نخواهیم شد. پس تو و پروردگارت بروید (و با آنان) بجنگید، ما همانا همین‌جا نشسته‌ایم.»

نکته‌های سورۀ مائده - آیۀ ۲۴:

مکّه و بیت‌المقدّس، هر دو سرزمین مقدّس‌اند. امّا موسی علیه‌السّلام که به قوم خود فرمود: وارد آن شوید و با دشمن بجنگید، بهانه آورده و از فرمان او تخلّف کردند؛ ولی مسلمانان در سال ششم هجری که به قصد عمره در رکاب پیامبر صلّی اللَّه علیه و آله تا نزدیکی مکّه آمدند، اگر ممانعت آن حضرت نبود، به شهر حمله می‌‏کردند. در این سفر، «صلح حدیبیّه» واقع شد. آری هر دو قوم به دروازۀ دو شهر مقدّس رسیدند، ولی یکی چنان گریزان از جنگ و یکی چنین سلحشور.

سستی بنی‌اسرائیل در مبارزه با دشمن، چنان مشهور بود که مسلمانان نیز پیش از شروع جنگ بدر (در سال دوّم هجری) و هنگام ورود به مکّه (سال ششم) می‏‌گفتند: ما همچون بنی‌اسرائیل نیستیم که «إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ» بگوییم؛ همواره در رکاب تو آمادۀ جنگیم.

تلاش رهبران الهی در انجام وظایفی که بر عهده دارند، تنها در صورت همراهی مردم به ثمر می‌رسد.

انتهای خبر/