به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۱۰۷ قرآن کریم آمده است: «حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَ ما أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ وَ الْمُنْخَنِقَ». الْمُتَرَدِّیَةُ وَ النَّطِیحَةُ وَ ما أَکَلَ السَّبُعُ إِلاَّ ما ذَکَّیْتُمْ وَ ما ذُبِحَ عَلَی النُّصُبِ وَ أَنْ تَسْمَتَقْ. ذلِکُمْ فِسْقٌ الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ دِینِکُمْ فَلا. تَخْشَوْهُمْ وَ اَخْشَوْنِ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِی وَ رَضِیْت. فَمَنِ اضْطُرَّ فِی مَخْمَصَةٍ غَیْرَ مُتَجانِفٍ لِإِثْمٍ فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ» «بر شما، (گوشت خورده) مردار، خونی که حیوان را به نام خوک و خداحل می کند. خفه شدن، یا کتک خوردن، یا پرت شدن، یا شاخ خوردن بمیرد، و نیم خورده درندگان حرام شده است، مگر می شود (قبل از کشته شدن به دست). درّنده) به‌طور شرعی ذبح کرده باشد. همچنین حرام حیوانی است که برای بت‌ها ذبح شده یا به وسیلۀ چوبه‌های قمار تقسیم می‌شوند. همۀ اینها نافرمانی خداست. امروز، (روز هجده ذی‌الحجّه سال دهم هجری که حضرت علی علیه السّلام به فرمان خدا به جانشینی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله منصوب شد) کافران از (زوال) دین شما مایوس شدند. پس، از آنان نترسید و از من بترسید. امروز دینتان را برای شما کامل کردم، و نعمت خود را بر شما تمام نمودم، و اسلام را به عنوان «دین» برایتان برگزیدم. هر چه در گرسنگی گرفتار شود، بی‌آنکه میل به گناه داشته باشد، همانا خداوند، بخشنده و مهربان است.»

نکته‌های سوره مائده - آیه ۳:

در آیه اوّل گذشت که از گوشت چهارپایان، حلال است. مگر تحریم آن بعداً بیان شود. این آیه، ده مورد از گوشتهای حرام را بیان کرده است:

«الْمُنْخَنِقَةُ»، حیوانی است که خفه شده باشد، چه به دست انسان یا حیوان، یا خودبه‌خود؛

«الْمَوْقُوذَةُ»، حیوانی است که با ضرب و شکنجه جان دهد. رسم عرب آن گونه بوده است که حیوانات را به‌احترام بت‌ها آنقدر می‌زدند تا جان دهد و این کار را نوعی عبادت می‌پنداشتند (تفسیرقرطبی).

«الْمُتَرَدِّیَةُ»، حیوان پرت‌شده از بلندی؛

«النَّطِیحَةُ»، حیوانی که بر اثر شاخ‌خوردن مرده باشد.

تحریم چیزی که در این آیه مطرح شده است، در سوره های انعام و نحل و بقره آمده است، ولی در این آیه، نمونه های مردار (خفه شده، کتک خورده، شاخ خورده و...) بیان شده است.

امام باقر علیه السّلام فرمودند: ولایت، آخرین فریضه الهی است. سپس آیه «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ» را تلاوت نمودند. (کافی، ج ۱، ص ۲۸۹)

بت‌ها، مجسّمه‌هایی بودند که شکل داشتند، اما «النُّصُبِ»، سنگ‌های بی‌شکلی بود که در اطراف نصب می‌شد و در برابرش قربانی می‌شد و خون قربانی را بر آن می‌مالیدند.