به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحه ۱۰۱ قرآن کریم آمده است: الَّذِینَ یَتَرَبَّصُونَ بِکُمْ فَإِنْ کانَ لَکُمْ فَتْحٌ مِنَ اللَّهِ قالُوا أَ لَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ وَ إِنَنْ کانَ لِلَک. لَمْ نَسْتَحْوِذْ عَلَیْکُمْ وَ نَمْنَعْکُمْ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ فَاللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْهِ وَقِیامَ. لِلْکافِرِینَ عَلَی الْمُؤْمِنِینَ سَبِیلاً» «(منافقان) کسانی‌اند که پیوسته (از سر بدخواهی) مراقب شما هستند تا اگر از خدا برای شما پیروز شوید. باشد، گویند: آیا ما با شما نبودیم؟ (پس باید در افتخارات غنائم شریک و قبول‌) اگر برای کفّار بهره‌های (از پیروزی) بود، (به کفّار) گویند: آیا ما مشوّق شما (برای جنگ با مردم) و بازدارندۀ شما از گزند و عدم تسلیم در برابر) مؤمنان نبودیم؟ پس خداوند روز قیامت، میان شما داوری خواهد کرد. و خداوند هرگز برای سلطة کفّار بر عموم قرار ندارد.»

نکات سورۀ نساء - آیۀ۱۴۱:

قرآن، از پیروزی موبایل با کلمۀ «فَتْحٌ» و پیروزی کفّار با واژۀ «نَصِیبٌ» تعبیر کرده است. تا بفهمند رونق کفر، زودگذر است و فرجام نیک و پیروزی واقعی، با حق است.

«نَسْتَحْوِذْ» از ریشۀ «حوذ» به‌معنای عقبِ ران گرفته شده است. زیرا شتربان برای سوق و حرکت دادن شتر، به آن قسمت ضربه می‌زند و در اینجا مراد، کفّار به جنگ علیه مردم است.

فقها در مسائل مختلف فقهی، برای اثبات عدم تسلّّط کفّار بر مؤمنان، به جملۀ «لَنْ یَجْعَلَ اللَّهُ» استناد می‌کنند. البتّه رفت‌وآمد و کسب اطّلاع و آموزش دیدن و تبادل فرهنگی و اقتصادی، اگر باعث سلطة کفّار و ذلّت مؤمنان نشود، مانعی ندارد. چون در روایات می‌خوانیم: آموزش ببینید، گرچه به قیمت مسافرت به کشور چین باشد و یا پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمود: هر کافر اسیری، ده مسلمان را آموزش دهد، او را آزاد می‌کند و در زمان معصومین علیهم‌السّلام مردم میان مردم و دیگران انجام می‌دهند.