به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «خاورستان» در تفسیر صفحۀ ۹۶ قرآن کریم آمده است: «إِنَّا أَنْزَلْنا إِلَیْکَ الْکِتابَ بِالْحَقِّ لِتَحْکُمَ بَیْنَ النَّاسِ بِما أراکَ اللَّهُ وَ لا تَکُنْ لِلْخائِنِما اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ کانَ غَفُوراً رَحِیماً» «همانا ما این کتاب را به حق بر تو فروفرستادیم تا میان مردم به آن خدا (از طریق وحی) تو را آموخته و نشان داده، داوری کنی و به نفع خیانتکاران به مخاصم آمت برنخیز* و از خداوند است.

نکات سورۀ نساء- آیات ۱۰۵-۱۰۶:

شخصی از یک شهر معروف، مرتکب سرقتی شد. چون موضوع به اطّلاع پیامبر صلی الله علیه و آله رسید، آن سارق، گناه را به گردن شخص دیگری انداخت که در خانۀ او زندگی می‌کرد. متّهم، با شمشیر به او حمله کرد و خواستار اثبات این ادّعا شد. او را آرام کردند ولی یکی از سخنوران قبیله را همراه جمعی برای تبرئه خود خدمت پیامبر فرستاد. پیامبر، طبق ظاهر و بر اساس گواهی آنها، سارق واقعی را تبرئه کرد و خبر دادن از سرقت را (به نام قتاده) سرزنش نمود؛ ولی قتاده که می‌دانست گواهی دروغ است به شدّت ناراحت بود. این آیه نازل شد و مظلومیّت قتاده و صحنه‌سازی و گواهی دروغ آنها را روشن ساخت.

نقل دیگر در شأن نزول آن است که در یکی از جنگ ها، یکی از کاربران زرهی مخفی می کند. چون در آستان رسوایی قرار گرفت، زره را به خانه یک انداخت و آنها را مأمور کرد که بگویند: یهودی سارق است. نه فلانی. پیامبر، طبق ظاهر، حکم به تبرئه آن مسلمان کرد. امّا نزول این آیه، آن یهودی را تبرئه کرد.

«خَصِیماً» به کسی گفته می‌شود که از ادّعایی طرف می‌کند و خائن به کسی گفته می‌شود که در محضر قاضی ادّعای امری باطل می‌کند (تفسیر راهنما ذیل آیه).

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمودند: من طبق ظاهر حکم می‌کنم. امّا چنان‌چه حق با شما نیست به اتّکای قضاوت من چیزی از کسی نگیرید که قطعه‌ای از دوزخ است.

امام صادق علیه‌السّلام فرمود: جانشینان بر حقّ پیامبر اکرم صلّی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلّم علیه و آله درست خود آن حضرت را باید بر اساس قرآن قضاوت کرد. (کافی، ج ۱، ص ۲۶۸)